NASZE  CUDNIE

Słońce złocisto złote,

Drzew zieleń

Latem dojrzała,

Godzina lekko senna

Południem ospała,

Wszystkie kroki

I musze loty,

Brzęk pszczół

– Tych już ostatnich

– Sen to,

Czy senny spokój,

Jak jądro zagadki

Wrzesień

Stanął nad strugą

– Samotny wśród kaczek,

Złoci się w słońcu

I mruga,

Dni deszczem nie płacze,

Przygląda się,

Może stara się

Ten widok zatrzymać

Na czas swój,

Na ten nastrój,

Nim nowa przyjdzie zima

Godzina dość leniwa,

Wrześniowe popołudnie,

Pragnienie

– Zapamiętać

To nasze

Zwykłe

– CUDNIE