DWA  BARANKI

Ten baranek

– Gdzieś pod stopami,

Pytał tego baranka

– W górze,

Gdzieś się zgubił

W grze z kolorami

– Złoto błękit

Chmurnych wynurzeń

Ten baranek

– Ten ponad głową,

Zerknął w dół

Na swego brata

Odbitego

W lustrzanej tafli

I rozbeczał się

Jak… ,

Oczekując na znak,

Że dotrwają

Do końca świata

Świat się kończy

I świat zaczyna

Kiedy słońce

Do snu się układa

– Obojętne

Wiosna

Czy zima,

Ukwiecona

Czy mrozem naga

Dwa baranki

– Fantazje,

Odbicia,

Ważny tylko

Ten zachód słońca

Jeszcze jeden

– Tyle w nim życia

Ile chwil

Policzymy

Do końca.