RYDWAN

Pędzi rydwan

– Te długogrzywe,

Te szalone rumaki zaprzęgu,

Rwą do przodu

– Na nic nie czułe,

Pokonały

Granicę błędu

Pędzi rydwan

– Spod grzmiących kopyt

Pył wzlatuje

Rozwianą chmurą,

Grad kamieni

W słońcu się mieni

Ponad drogą

– Nie ważne

Którą

Droga,

Dróżka

– Los ją wyznaczył,

– Dla rumaków

To nic ważnego,

Tylko szybkość,

Wiatr i dźwięk kopyt

Bez pytania

– Dokąd?

– Dla czego?