DOSYĆ  DZIWNIE

Czasem słowo

Przeciwko słowu

Nagle staje do konfrontacji,

Jak odbicie marzeń

W zwierciadle

Pozbawione

Racji istnienia

– Niby jest

– Tak prawdziwe,

Własne

A w odbiciu

Jednak go nie ma

Czasem chwilka

– Wystarczy jedna,

By wspomnienia,

Pragnienia

Wykrzywić

– Jak tak można?

– Jednak tak można

– Tylko po to,

By nas zadziwić

Czasem świat

Staje na głowie

– Miesza sny

I rzeczywistość,

Milczy sobie

– Nie chce,

Nie powie

Jaką dla nas

Buduje przyszłość

Dosyć dziwnie

– Nigdy za wiele

Nowych zdziwień

Do naszyjnika

Dni codziennych

I chwil codziennych

– Jak paciorki

Blask księżycowy

Tyko błyszczy

W odbiciach

I znika