NASZE  LĘKI

Nasze lęki

Przemijania

– Ten krok

Przez granicę

Gdzie nic nie jest takie

Jakie  się nam wydaje

Oczywiście

Nie jesteśmy pierwsi

– Stajemy przed imionami

Naszych bliskich

I tych którzy żyli

Wraz z nimi

– Kiedyś

To kiedyś

Jest już tylko

Lekko zatartym wspomnieniem

– Może tylko słowem

Jest jesień

– Dzień

Trochę ze słońcem

A trochę za oponą chmur

Z których być może

Spadnie deszcz

– Wyrzucamy kolejne zapałki,

Gdy zaczynają parzyć

Nasze palce,

Uparcie rozpalamy

Płomyki pamięci

– Tak naprawdę

To próbujemy

Odnaleźć pamięć

Tuż obok

– Na czarnym stole pomnika,

Znajomi  Cyganie

Rozstawili

Pożegnalną ucztę

Za zdrowie naszych bliskich

– Wypij sąsiedzie

– Wypij przechodniu

– Wypij Ty, Który Jesteś,

Goszczą uśmiechem

W ich twarzach nie ma lęku