JESIENNE  NIEZMIENNE

Park zastygł w ciszy,

W mgle jesiennej

– Puchowa biel,

Pierzynek chmurka,

– W niej zatopione,

Zawstydzone

Kaczki

– Zmoczone stroszą  piórka

Tuż ponad nimi

Barwy wszystkie

– Brązy,

Czerwienie,

Złocistości

– Umilkły

Drzewa,

W mgle zanikły

– Płaczą kroplami mgły

Swe

– Przebacz

Taka to jesień

Kolorowa

– Mgielna,

Wilgotna

– Czas najwyższy,

By utopiła się

W szelestach

Kobierców

Porzuconych liści

Maszerujemy

– Ranny spacer

– Niby odlegli

A tuż obok,

Ze wspomnieniami,

Marzeniami

– Ty ze Mną,

Czy też

– Ja za Tobą?