WESTCHNIENIA

Ludzki los

– Gdzieś tam pobrzmiewa

Baśń o siedmiu niebach,

O wyzwoleniu

I zadośćuczynieniu

– Gdzieś tam…

Na razie jest tylko

Błękitna planeta

– Opal kosmicznego piękna

Zawieszony w przestrzeni

– Jakże nieuchwytne pojęcie

Przestrzeni i czasu

Istniejemy

A może tylko

Maya istnienia

– Realne wydają się barwy,

Kształty,

Cudowności świata

– Realne wydają się

Ludzkie losy

– Te spokojne i wypełnione

Do końca

Pobywaniem w czasie i przestrzeni

I te zawirowane

Utkane z cierpienia

I niezawinionej kary

Z utęsknieniem czekamy

Wyśnionej przyszłości

Pełnej barw i zrozumienia

A może tej,

Która skończy wszystko

– Choćby skończyć się miał świat

Barw,

Kształtów

I piękna

Każdego ze wschodów

I zachodów słońca