ANIELSKA  CIERPLIWOŚĆ

Przysiadł Anioł

Na gałęzi sosny

Zamyślony

– Tak jak wszyscy

Przemoknięty,

Zziębnięty

– Jak wszyscy,

Zaskoczony

Kaprysami

Pogody

Skubie igły sosnowe

Palcami,

Dość nieśmiało

Rozmawia z chmurą,

Z wszędobylskim

Wiatru poświstem

– Dość nieśmiało,

Bo mówi z górą

Z jego rozmów,

A może petycji,

Nic

– Przekornie,

Znów nie wynika

– Na nic prośby

I deklaracje

Na nic racje

I świata miłość

– Pada deszcz,

Wiatr drzewa przegina

– Pozostaje

Anielska cierpliwość