ŚWIAT JAK MGNIENIE

Świat jak mgnienie,

Zmrużenie oka,

W swoim pędzie

Przemyka obok

– My jesteśmy błyskiem,

Odbiciem

W okna szybie

– Krótkim,

Nietrwałym,

Nasze życie

– To, pobywanie,

Jakże złudne

Wydaje się

Całym

Wędrujemy

Przez dróżki świata,

Mamy swoje własne

Historie

– Gdzieś się gubią

W kolejnych latach,

Obracamy je w palcach

Na progu

– Jest próg

– Wiemy to doskonale,

On od zawsze

Nam towarzyszy,

Budujemy

Własne teorie

– Co tuż za nim?

– Być może

Znów życie

Świat jak mgnienie

– Okruszki świata,

Jego dźwięki,

Barwy,

Zapachy,

Pory roku

– Znów smaki lata

Tu

– W tym świecie,

Nas odnalazły