DROGA – TAK BLISKO LAS CIENI

 

Ścieżka polna

W słońcu

– Przed nami

Cień zielony

Bliskiego lasu

– Rozedrgane nad piaskiem drogi

Drżą drobinki

Kurzu,

Powietrze

Pachnie,

Wabi

I onieśmiela,

Napełniając błękitem przestrzeń

 

Tylko czoło zroszone,

Tylko nogi strudzone

A tu drogi przed nami

Wciąż więcej

 

Gdzieś tam w lesie

Czają się dźwięki

– Szmery,

Szepty,

Pośpieszne szurania,

Białym mchem porośnięte

Kształty w szkiery zaklęte,

– Zapis dziwny,

Szkic przemijania

 

Tylko czoło zroszone,

Tylko nogi strudzone

Na tej drodze

Co las dogania

 

Odsuwamy ten obraz

Daleko

– Tak, jak tylko można najdalej,

Las się czai

Blisko

– Za rzeką,

Za jej chłodem,

Za kształtem jej fali,

Las się czai

– Prawie tuż obok

Widać kształty,

Krzewy i drzewa

– Gdzieś tam w głębi

Tkwi uroczysko

W brzękach,

W lękach,

W ptasich zaśpiewach

 

Nasza droga

I drogą zmęczenie

– Las przed nami,

Las – obietnica

– Przyzywają nas lasu cienie

– Kres wędrówki

– Jej tajemnica