PORA  MAGICZNA

Wieczór jest porą magiczną

– Te wszystkie wieczory

W pamięci

Jak naszyjnik

Na srebrzystej nici

– Księżyc

Do marzeń skory,

Do bujania w obłokach,

Zbiera chwile,

Układa,

Otula zachwytem

Księżyc

Krąży za oknem,

Wędruje po dachach

– Czasem błyśnie srebrzyście,

Gdzieś w oczu kącikach

– Jest zazdrosny,

Zaborczy

A może spragniony

Tych okruszków,

Tych chwilek,

Tych cząsteczek życia

Księżyc

Zjawia się nocą

– Wśród cieni pokoju

Srebrzy

Wciąż nowe kształty

I zaciekawiony

Robi przegląd mych rzeczy

– Małych nieporządków,

Dość frywolnie,

Bezładnie

Przed snem

Porzuconych

Wieczór jest porą magiczną

– Poddajmy się magii

– Tyle czaru zamknięte

W przedwieczornej chwili

– Sen powoli nadpływa

W złotym świetle lampy

– Pozwólmy mu

Niech swych czarów

Spełnienie

Wychyli