PASTERZ  CHWIL

 

Jestem tylko pasterzem chwil

– Białe,

Szare,

Czy złote runo,

Ważne, aby nawet najmniejsza

Odnalazła

To, swoje jedyne

Miejsce

– Wagą,

Znaczeniem,

Rozumem

– Niech się staną

Śpiewem,

Mruczeniem,

Nad orkiestrą stojącym chórem,

Zamyśleniem,

Zmyśleniem,

Myśleniem

– Pośród słów,

Tężejącym murem

 

A tu wiosna

Cóż – zaskoczenie,

Jakże pełnić mam

Swoją rolę

– Wszystkie chwile

Rozbiegły się nagle

Niebem błękitnym,

Polem zakwitłym

– Pogoniły,

Pognały za słowem,

Przymierzają kolejne znaczenia,

Przeglądają się w lustrach znaczeń

– Jest już wiosna

– Nareszcie wiosna,

Więc wypada wyglądać

Inaczej

 

Chwile nagle rozszczebiotane,

Ożywione

I kolorowe,

Nieuchwytne,

Nieoznaczone

– Niby inne,

Na niby nowe

 

Pasterz chwil

– Jestem pasterzem

– Oznaczyłem

Nowe granice

– Jest już wiosna

I zieloności,

Lecz to samo

– Dla chwil moich,

Życie