KNIEJA  MILCZY

Knieja milczy,

Bo nagle dostrzegła,

Że jest cząstką

Tej jeszcze większej,

Że są ścieżki

– Od jej,

Bardziej grząskie,

Że jest jeszcze

– Prócz jej,

Inne miejsce

Knieja milczy

– W milczeniu zastygła

– Obok miasto panoszy się

Hukiem

– Nagle nowe

Powstały straszydła

– Te poprzednie

Mianując

– Głupie

Knieja milczy,

Kniei ostępy

Zarośnięte traw sennych gąszczem,

Słowa brzęczą

Burząc legendy,

Obiecując

Już jutro

Na wiewiórkach

Ich futro

– Nowe hasła,

Lecz tylko wyborcze