KRWAWY  KSIĘŻYC

Księżyc

Zawitał w czerwonej szacie

– W purpurze płynie

Po niebie

– Jest inny,

Dziwny,

Jakiego nie znacie

– On sam

Chyba

Też tego nie wie

Gdzież może się przejrzeć?

– W tej chmurze srebrzystej,

Czy w tafli spokojnej jeziora

– To nagłe

Nieznane

I niespodziewane

Zdarzyło się,

Stało się

Wczoraj

Ta czerwień poraża,

Uwiera jak szata

Godowa,

Szyderczo królewska

– On swoją srebrzystość

Przez wieki kreował

I pragnie zachować

Po wieczność

– Cóż, teraz wydany

Dla wieszczy

Prześmiewców

– Proroków

Tej krwawej godziny,

Słowami smagany

– Tak inny,

Zmieszany,

Sam nie wie

Skąd krwawe ma blizny