SAMOTNOŚĆ  DROGI

Czas odpocząć wędrowniczko

– Pogubiłaś kroczki,

Słowa,

Odpłynęło nagle wszystko

– Zamazany kształt w oddali,

Niebo w górze jakby inne

– Chcesz na nowo go malować,

Lecz nie umiesz

– Już nie umiesz,

Nie potrafisz znaleźć farby,

Nie potrafisz trzymać pędzla

– Dłoń tak dziwnie nieposłuszna,

Sama w sobie

Czas swój spędzasz,

Jak wyroku

Czekasz jutra

Smutne słowa

– W nowym domu

Puste miejsca,

Korytarze

– Ślesz uśmiechy

– Nie wiesz komu

– Nieznajome

Wszystkie twarze,

Czasem w kącie

Płaczesz cicho

– Sama nie wiesz już

– Dla czego?

– Może strach

A może licho

Co z latami nadpłynęło

Tyle twarzy

Wkoło ciebie,

Tyle różnych

Ludzkich wątków,

Nie wiesz

– W piekle,

Czy też w niebie

Szukać końca,

Czy początku ?