BAJKA…?

 

Ktoś

Kiedyś

Całość

Podzielił na cząstki

 

– Rozprysły się cząstki,

Poginęły w świecie,

Który rozpostarł

Wszystkie cudowności

– Te, wszystkie swoje

Granatowe  świty,

Słońca prażące,

Kandelabry  nocy,

Gwiazd srebrzystości

Zanurzone w ciszy

 

Przedziwne losy,

Pogmatwane drogi

– Ścieżki,

Ścieżynki,

Wszechwładne rozstaje

– Cząstka za cząstką

W zagubieniu kroczy

– Gdzieś wewnątrz dusi

Odwieczne pytanie

 

– To ty,

Czy nie Ty?

– Czyś moim odłamkiem?

– Czy tylko złudą,

Jeszcze jedną marą

– Kim jestem?

– Powiedz

– Czy tylko kochankiem,

Czy może

Jednak

Cząsteczką tą samą

 

Wiatr,

Może ludzie,

Może losu skręty,

Znów rozdzielają

– Zbyt cicha odpowiedź

– Świat nas przytłacza

Okrutny

I piękny,

Świat jak powiernik

Zatrzymuje spowiedź

 

Jedno co wiemy,

Czy może się zdaje

– Ktoś,

Kiedyś

Całość

Podzielił na cząstki

 

Może na celu

Miał

Właśnie

Szukanie

I zrozumienie

Co oznacza

– Boski