Z  NOTATNIKA  MYSZY  – NORKA

Często nagle stajemy w biegu

– Pogubienie rytmu

I kroków

– Przerażenie,

Czy zniewolenie

Naszych zmysłów

Przez nagły

Niepokój

Często cienie podnoszą głowy

– Zamiast siedzieć w kątku

Przy ścianie

– One krzyczą,

Szarpią,

Górują,

Swoje własne forując

Zdanie

Często chwile mijają się z czasem

– Czas to jednak

Starzec

Zbyt siwy,

Stetryczały,

Niedoskonały

–  Chyba jednak

Nie bardzo szczęśliwy

Wtedy właśnie

– My zagubieni,

Tak tęsknimy

Do norki – enklawy,

Do przystani

– Ucieczki przed światem,

Gdzie nareszcie możemy

Się zbawić

Każdy z nas

– Gdy boli nas wszystko,

Poszukuje

Snu ukojenia,

Każdy staje się

Małą myszką

– Choć na chwilkę

– Do  przebudzenia