U  KRESU

Tak dziwnie

– U kresu drogi

Żegnam odchodzących

– Sam niepewien kresu

Tylko liter zawirowania

Na płytach kamiennych

– Imiona,

Imiona imion,

Nazwiska,

Park cieni,

Przestrzeń cieni

Jeszcze wszystko się zdarza

I planów tyle

I wiary

– Odsuwamy od siebie

Fałdkę zasłony,

Oddzielenie światów

–  Tego, gdzie dotyk jest dotykiem,

Od tego gdzie tylko

Sam nie wiem

– Jeszcze…

Za zasłoną

Nie ma języków,

Jest tylko

– Być może,

Zrozumienie

– Coś

Co my

Tutaj

Nazywamy

Zrozumieniem

A może

Tylko nic,

Gdy wszystko

Jest bezruchem

– Jest wielkim  NIC

Na szczęście wierzę

I żegnam odchodzących

– Niech tyczą

Drogi

– W niczym

Tak jest łatwiej

– Dla mnie