ŚWIATŁO

Ktoś zapytał

– Może ten wewnątrz

– Czemu smętki rozsnuwasz jak sieci,

Pajęczyny jesiennych pająków

Zaczepione w uśpionych trawach,

Wśród łąk

– Tam gdzie jeszcze w pamięci

Trwa wciąż taniec

I lata zabawa

Pierwsze szrony

– Jak przedsmak zimy,

Koronkowe rysują obrazy,

W których światło

Miesza się z cieniem

– Sen zbyt długi

Karmiony zdumieniem,

Powtarzany

Wciąż

– Wiele razy

Ktoś uśmiechnął się do mnie

Ukradkiem

Za czarczafem

Smutków codziennych

– Szepnął ciszą

– Masz swoje światło,

Masz przepustkę do świata tajemnic,

Więc nie lękaj się,

Krocz swoją drogą

– Przecież wiesz

Jaki ma wymiar,

Masz swe światło

W sobie,

Nad sobą

– Masz

I musisz dla innych

Zatrzymać