MGŁA  I  NIC

Nic za oknem nie ma

Prócz bieli

– Biel wszechwładna

Pokryła wszystko,

Świt  obudził się dziś

W pościeli

– Tylko bielą

Potrafi błysnąć

Gdzieś zniknęły

Wszystkie kolory

– Domy,

Drzewa,

Latarnie,

Ulice

– Wkoło

Stoją pokoju ściany

– Po za nimi

Niebyty wszystkie

Taki sobie

Dość tajemniczy

Ranek mgielny,

Nastrój wrześniowy

I ta nutka zadumy

Nad wszystkim

Co istnieje

Poprzez kolory,

Nad niebytem

I bytem codziennym,

Nad istnieniem

I nieistnieniem,

Nad pojęciem zmiany

– Niezmiennym,

Nad spełnieniem

I niespełnieniem

Gdzieś na zewnątrz

Tkwi przyczajony

Tajemniczy spacer

W niebycie,

Wśród alejek

Mgłą otulonych,

Wśród szelestów

Spacer

Przez życie.