WYRWANE  Z  MROKU

Wyrwane z mroku

– Opleciona pnączem drewniana

Ażurowa krata,

Tuż obok  ganek,

Zarys ganku,

Plama  na  ścianie

– W kręgu światła

Murek kamienny,

Pusty stolik i kilka krzeseł

– Dość niedbale,

Jak w zapomnieniu,

Porzuconych

Tuż na granicy

Senne trawy,

Pień brzozy,

Ławka ogrodowa

– Reszta to noc

I nocy zapach

Z tą lekką nutką przemijania

– Taka tam sobie mieszanina

Sosnowych igieł,

Smaku rzeki,

Wilgoci traw,

Goryczy liści

Zbyt wcześnie

Złotem pobarwionych

Noc ponad nami

– Czerń

I cisza,

Świat o wymiarze kręgu światła

– Nic nie ma oprócz

Kraty,

Ganku,

Pnia brzozy

– Mała nasza wyspa

Tych kilku rzeczy,

Kilku pojęć

– Cisza i zapach

Wszechobecny

Jest jeszcze strach,

Że to już wszystko

– Nic więcej nie ma

– Tu jesteśmy