NITECZKI

Dotykamy

– Dosyć brutalnie,

Innych losów

Czyjeś pragnienia,

Marzenia

A choćby imaginacje

– Odsłonięte,

Całkiem bezbronne

Każdy kiedyś jest słoniem

– Tym przysłowiowym,

W składzie porcelany

Potrąca

Trąbą,

Czy bokiem,

To co nie zawsze

Do końca potrafimy zobaczyć

– Ot, filiżanka

– Jakże krucha,

Malowana w piękne kwiaty

– Z drugiej strony,

Zakrytej chwil rytmem,

Czasu biegiem

A może zwykłą niezgrabnością,

Zwykłą nieumiejętnością

Dotykamy

– Dosyć brutalnie,

Na co dzień,

Tyle razy,

Ludzkich losów

– Tyle nitek

W naszych dłoniach