ANIOŁ  MIESZKANIEC  CHMURY

Usiadł przy mnie

Na podkulonej nodze

– W zamyśleniu

Po blacie biurka

Wodzi palcem

Złotowłosy

I złotooki,

Rysuje esy floresy

Bez znaczenia

– Ot, taki kaprys,

Na głowie

Gestem dłoni

Poprawia piórka

Gość niecodzienny

– Zazwyczaj

Gdzieś z góry

Przygląda się,

Czasami cicho szepcze

Podpowiedź

– Teraz już wiem

– To on jest sprawcą

– Te wiersze…

Za jego cichym udziałem

– Powtarza w snach Twoich byłem

– Być może

– Zapomniałem

Usiadł przy mnie

W skrzydeł trzepocie

Ptak niebieski

– Cały z błękitu,

Nic nie mówi

– Tylko te oczy…

– Kryją na dnie

Resztki zachwytu

Przyniesione

Aż z samej góry

– On Anioł,

Gość piątkowy,

Niezwykły

Mieszkaniec chmury.