MIGOTANIA

Jest świat

– Taki nasz,

Dosyć kanciasty

Dni codziennie w tym samym schemacie,

Sny

– Nie zawsze

W odruchu łaski,

Chwile,

Chwilki

– Te, które znacie

Czasem tylko

Wzrok

– Nieuważnie

Zbłądzi,

Zgubi się w dachów zwieńczeniach

I dopada nas,

I zachwyca nas

Jakieś  inne,

Jakieś dziwne,

Zauroczenie

– Tym Księżycem

– Jakże jest srebrny,

Ptakiem

– Chwila,

To przecież słowik,

Barwą

– Tyle w tej barwie zieleni,

Brzmieniem

– Brzmią całkiem inne słowa

A w południe,

Gdy słońce grzeje,

Nagle zjawia się nowy zapach

– Znów akacją

Zakwitły aleje,

I alejki snów,

W  naszych parkach.