NA  KRAWĘDZI  POSTRZEGANIA

Na krawędzi postrzegania

Motyl przysiadł

– Jego skrzydła

Poruszają,

Napędzają

Sekund bieg

Naszego czasu

– Ile czasu?

– Jaki wymiar mają sny

I nasze własne

– Oczekuję

– Pragnę

– Marzę

Te marzenia nazbyt wzniosłe

– Ledwie pyłek

Skrzydeł barwnych,

Ledwie

Naszych – tych ukrytych,

Szkic

– Twa dłoń

Na płótnie białym

Nakreśliła pierwszą linię

– Ile linii trzeba jeszcze,

By wydobyć twarzy profil,

Kształt litery,

Słów zagęstek,

Dotyk warg

I włosów miękkość

– Pod palcami,

Pod tym czasem

Odmierzanym

Skrzydeł barwą

– Skrzydeł naszych,

Czy motylich?

W naszym świecie

W cudzie naszym

– Jesteś

– Wstajesz

Świtem złotym

–  Czas od świtu

Do wieczora

– Na krawędzi postrzegania