Z  NOTATNIKA  MYSZY – SŁOWIK

 

Mysz dziś wstała

Nadzwyczaj wcześnie

 

Rozbudzona porannym szumem

Oczka swoje

– Zaspane,

Wytrzeszcza,

Łapki ścierpłe

Kolejno prostuje

 

– Co się dzieje?

– Czemu to słońce?

– Czemu zapach

I plotki ptasie

 

– Słońce ?

– Słońce też wcześnie wstało

– Czerwienieje ze wstydu

Nad lasem

 

– Któż to słyszał?

– Co za zwyczaje?

Barbarzyńska,

Kretyńska pora

I co robić

Z tak długim czasem

Jaki został nam

Do wieczora

 

Przecież życie

Nabiera rozmachu

Właśnie wtedy,

Gdy niebo ciemnieje,

Kiedy Księżyc

Na norki dachu

Znów srebrzyście

Do mnie się śmieje,

Gdy słowiki

– Tak, znam słowika

– Niezły  z niego

– Uwierzcie,

Ptaszek

– On czaruje,

Uwodzi,

Rozbudza nasze zmysły,

By było inaczej

 

Jest inaczej,

Jest tajemniczo

– Nastrojowo

I romantycznie

 

Noc nam mija,

Bzy oszalały

I dla tego

Rankiem

Sen kwitnie.