WIOSNA  I  SMUTKI

Za oknem wiosna oszalała

– Pąki i płatki,

Zieloności

– A świat?

– Świat w siebie zaplątany,

W swoje zachcianki,

Zależności,

W korowód kroków

– Tych wbrew sobie,

W nowe rachunki krzywd

– Bez celu,

W zachwyt narcyza,

W słów kłamliwość,

W dwuznaczność słowa

Przyjacielu

– To nic,

To tylko nalot pleśni

– Ważna ta wiosna,

Jej zapachy,

Nutki,

Choć smutki

Wczesną wiosną

Pod pierwszym pąkiem się zebrały.