SPOTKANIA  Z  MISTRZEM – NIEDOSKONAŁOŚĆ

Ujrzałem Mistrza

– Płakał

Poraniony śmiechem,

Tą nutką natarczywą,

Tym nagłym

– Nie umiem

Był teraz

Jakże zwykłym

Ułomnym człowiekiem,

Który

Jak każdy człowiek

Nie wszystko rozumie

Nie wszystko może czynić

– Przecież nie jest bogiem

Tak zwykły

– Z pochylonym

I zmarszczonym czołem

Ta łza

– Czy może tylko?

Nic , nic

– Nic nie powiem

Wciąż wierzę,

Że On nadal

Zna każdą

Odpowiedź