KLIMATY – nostalgia

Nostalgia jak pies wędruje

Za swoją panią

Jesienną

Nic nie chce,

Płacze  deszczem,

Nie wierzy

W na pewno

Jest barwą

– Kocha się w barwach

I w barwach jest cała

– Niestety

Pomarszczona

I już poszarzała

Nostalgia siedzi na ławce

Leciutko zgarbiona

– Czas obok,

Czas tuż nad nią

Rozłożył ramiona

Czas nad nią

A wraz z czasem

Minione wspomnienia

Deszcz łezką

– Kropla w kroplę

Rozmywa marzenia

Nostalgia

– Miła moja,

Ma jedno pragnienie

– Zaistnieć gwiazdką białą

– Śnieżynką

Na niebie