WAHANIA  BARANKA

Ołówek na stole

Gliniany baranek

Strapiony przystanął

– Bądź co bądź przeszkoda,

Wyzwanie

Na miarę jednego wieczoru,

Gdy Księżyc

Przyświeca

I wabi urodą

Baranek się waha,

Bo skok

Zawsze skokiem

– Tak łatwo potrącić

Kopytkiem

Przeszkodę

Rozważa

– Czy skoczyć,

Czy przejść

Mrużąc oczy

– Tak jakby przypadkiem

Krawędzią

– Ukradkiem,

W tę strefę Księżyca

Wkroczyć

Baranek się waha

A czas tak jak piechur

– Nie zwalnia,

Przed siebie wciąż płynie

Baranek się waha

A Księżyc po dachach

– Wraz z czasem się skrył

Za kominem

Gdzie morał?

– Pod lampą

– Mój mały baranku,

Gdy pragniesz

– Zbyt długie wahanie

Zamienia pragnienia

W pobożne życzenia

A drogę do celu

W przystanek.