LAS – PRZEBUDZENIE

Za lasem,

Za jego cieniem zielono złotym,

Słońce wczesne

– Jesienne,

Nieśmiało drzew dotyka

– Muśnięciem,

Westchnięciem

– Delikatny dotyk,

A jednak liście strąca

Cichutkim szelestem

Słońce jeszcze zaspane,

Muślinowa mgiełka snów

– Śnionych niecierpliwie,

Ściele się nad łąką

Promienie zagubione

Usiadły przy drodze

– Prześwitują przez trawy

Pajęczyn koronką

Las czeka

– Jeszcze drzemie,

Kropelkami rosy

Pokrył mchy

I brązowe kapelusze grzybów

– Wciąż nie wie

Czy spać jeszcze?

Czy budzić już echo?

Bo słońce tak nieśmiałe,

Że wciąż go nie widać.