PODARUNEK

Dzień

Powoli przymyka oczy

Dość znużony

I zabiegany

Siadł w fotelu

Pragnie odpocząć

Przy kubeczku gorącej kawy

Obok –  może, kieliszek wina

Błądzi światło

Zamknięte w ścianach

Szklanej tęczy

– Szklana godzina

Wreszcie wolna

Od uwag  zegara

Wreszcie wolna,

Wreszcie swobodna

– W chowanego się bawi

Z cieniami

– Wieczór  przysiadł

Na brzegu stołu

I beztrosko macha

Nogami

Wieczór jest dość pobłażliwy

– Nie obchodzą go rozrachunki

On sny plecie

– Bajki o świecie,

By obdarzyć dzień

Podarunkiem.