OKNA

Nocą

Okna domów

Wiodą dyskurs ze sobą

Opowieści snują

Wieczorne

Grzecznościowe

– Powiedz jak z Tobą

I świecenia

– Często namolne

Czasem milkną,

Nikną w ciemności,

Pogrążają się

W sennej ciszy

Z tą nadzieją,

Że w beznadziei

Są ukryte

I nikt ich nie słyszy

Inne topią się,

Grzęzną w zabawie

– Nazbyt głośne

I nazbyt jasne

Nie zwracają

Na drugie uwagi

I nie dają tym drugim

Zasnąć

Są też okna

Pod samym dachem

– Odbijają srebro

W zachwycie

Głaszczą koty,

O gwiazdach marzą

I pod rękę chadzają

Z Księżycem.