NOWE  SZATY?

Realność świata

Uwiera

Jak niedobrana szata

– Miejscami ciasna,

Lub zbyt luźna

I jeszcze wrażenie,

Przekonanie,

Że chyba nie do końca

Własna

Są w niej wspomnienia,

Dni

I chwile,

Słowa,

Nakazy,

Prośby,

Twarze

– Taki korowód

Różnych stylów,

Okruszki scenek,

Cząstki zdarzeń

Sny Nasze wszystkie

– Białe,

Czarne,

Urocze,

Ale i nijakie

Minuty ciszy,

Gdy nam zasnąć trudno

Wśród cieni

Nocnych strachów

I te podparte lekko

Dłonią

Z Księżycem,

Z nocy tajemnicą,

Z nadzieją

– Jeśli nam pozwolą,

To powrócimy

Lepsi,

Inni…

– Kiedyś

– Być może

W innym życiu.