OŚ…

Pozornie

Czas nie ma końca

–  Jak koło

– To oczywiście ironia,

Tak jak nasze beztroskie

Bycie w każdej chwili

– Każda jest nam dana

– Szczodrze

Patrzymy przez palce

Na to co należy,

Co można,

I co jest

– Patrzymy przez pryzmat bezruchu,

A przecież ruch ma wymiar

Kręci się koło

– Jak dostrzec początek

I koniec?

– Są

Po wielokroć

Takie sobie zaistnienia

– Kto pyta o cel?

– Tylko uśmiech

A może strach

Świadomość czasu boli,

Ale uczy oszczędności

Chwil

Zanim rozpłyną się w ruchu

– Wiecznym ruchu

Oto  –  koło

Tylko co jest osią?

–  TY?