DUSZEK

Duszek

Przemknął dziś

Cichutko,

Swym oddechem zburzył włosy,

Jakąś zapomnianą

Nutką

Wzruszył,

Zmieszał

Czyjeś losy

Duszek

– Cień zaklęty w ścianach,

Zagubiony w szybach promień,

Blask spod lampy

Przez noc całą

Zatrzymany

Aż do rana

Duszek to,

Czy tylko myśli?

Może sen,

Lub senna mara,

Którą pragnęliśmy wyśnić,

Lecz umknęła

Nagle

Rano

Duszek

– Pani wierzy w duchy?

– Nie!

– Ach jakże

Jednak

Szkoda

– Może chociaż w cień na ścianie,

Krok

Drzemiący

Gdzieś na schodach

A jeżeli jednak

Sprzeciw,

Jeśli duchy zbyt ulotne,

To niech pani

Myślą zmierzy

Cień wieczorny

– Tuż za oknem,

Kaprys czasu,

Bunt zegarów

– Niech brzęcząca

Obok muszka

– Niewidoczna

A tak głośna,

Będzie formą

– Cieniem duszka.