ŚLADY…

Ślady Twych stóp

Zarosły trawą

– Tą, lekko senną,

Ciężko-kłosą

– Poranków naszych

Wczesna ciemność

Jeszcze się błyszczy

Srebrną rosą

W stawie

Krąg

– Lekko falujący,

Jak jeden oddech

Skrzeli rybich

Załamał,

Stulił promień słońca

– Jakby zerkało

Wciąż na niby

Ten szelest trzciny

Długo-piórej,

Wciąż jeszcze niesie

Twoją nutkę

– Dźwięk śmiechu,

Żartobliwe tony,

I oczu blask

Wsłuchanych w jutro.