ZASŁONA…

Świat pocięty na puzzle

– Każda cząstka

Troszeczkę inna,

Pasujemy

– Nie,

Próbujemy

Czy  do drugiej

Pasować powinna

Każda cząstka

To czyjeś losy

– Czas zamknięty

W klepsydrze lat,

To upadki,

Codzienność,

I wzloty

– W każdej cząstce

Cały tkwi świat

Czyżby sprzeczność

– Bo przecież puzzle,

Przecież części

– Skądże więc śmiałość

Każda niesie

Obraz jak świętość,

Jak z odbitki całości

Całość

Świat pocięty

– Przewrotnie,

Na puzzle,

Czemu twarz

– W miarę lat

Pomarszczona?

– Może tak,

By nie było

Zbyt trudno

Próg przekroczyć

Za czasu zasłonę.