Z  NOTATNIKA  MYSZY – wielkość

Zanurzyła mysz wąsy

W śmietanie

– Taki mały poryw

Łakomstwa,

Całkiem serio

Chłepcze,

Zlizuje,

Aby ślad po śmietanie

Nie został

Potem

Stanie sobie gdzieś z boku

– Tuż przed miską,

Tak od niechcenia

Podziwiając

I rozmawiając,

A śmietana?

– No cóż

Jej nie ma!

– Według myszy

Nigdy nie było

– Jej obecność

Jest tylko mitem

– A ta biel pod noskiem,

Na wąsach?

– Mysz westchnęła

– Takie jest  życie

– Nie umiemy

Przyznać przed sobą,

Że błądzimy

– Niedoskonali

– Zwykłe mysie poczucie

Wielkości,

Choć faktycznie

Jesteśmy wciąż

Mali.