PANNA  WIOSENNA

Maszerujesz swoją uliczką

– Jedno drgnięcie rzęs

– Tuż spod powiek,

Pantofelków stuk

Płynie echem

Przez zapachy wiosennie zielone

Wiatr

– Niesforny,

Splątał nad czołem

Pukiel  włosów,

Przebiera palcami zawirowań

I zaczarowań,

Błyskiem słońca

Zaczepia figlarnie

Idziesz sobie

Panno wiosenna,

I tak jakoś

Spojrzenia – same

Obracają się

W ślad za Tobą

– Chyba wiosną

Zaczarowane.