ŻART

Żart

Uśmiechnął się

– Lekko,

Pod wąsem,

Piruetem –  w słońca promieniu,

Błysnął,

Zawisł

Odbiciem w szybach,

Znieruchomiał

W nagłym zdziwieniu

Czemu kaczki zniknęły

– Wszystkie?

Czemu pączki na krzewach

– Tak śmiałe?

Czemu trawy

Pozieleniały?

Czemu ptaki

W drzewach

I krzewach

Przekrzykują się

– Oszalałe ?

Żart

Powinien sobie żartować,

A on palec

Wepchnął w swe usta

– Zamiast śmiać się,

Stanął zdumiony,

Że ta wiosna

Taka

Rozrzutna

Sieje wkoło

– Bez sensu,

Kolorem

I podnosi

Codzienne ciśnienie,

Blaskiem słońca

Poraża oczy,

– Jest  

– Po prostu,

Nowym

Istnieniem.