SEN…

Teraz już cisza

– Dusząca

I miękka,

Krawędzią ciszy

Sen

Zwolna nadpływa

– Tańczą w nim myśli

W białych pantofelkach,

I każda

Jedno ze wspomnień

Nazywa

Swoim imieniem

– Tym naprawdę własnym

– Świat przemknął obok

Ekstatycznym lotem,

Na końcu drogi

Drzwi

– Cicho,

Zatrzasnął,

Widząc

I czując

Nadchodzące

– Potem

Teraz już cisza

I mrok

Wokół ciszy,

Przymknąłem oczy

– Jakże litościwie,

Szeptów i krzyków

Nikt wkoło

Nie słyszy

– Sen to

Czy jednak

Wszystko to prawdziwe?

Cóż – zobaczymy

Czy nadejdzie ranek,

Czy nowe kształty

Rozkwitną dokoła,

Czy będzie nowe

– Raz jeszcze nam dane,

I czy na nowo

Rozwinie się

Droga.