LUDZKIE  LOSY

Ludzkie losy

Nad szklanką herbaty,

Przy stoliku z kulawą nogą

– Oczy w zmarszczkach,

Słońcem wyblakłe

I parasol wspomnień

Nad głową

Znów kolejne

Godziny świstaka,

Znów ta sama wersja

– Raz jeszcze,

Litościwa

Słów hibernacja

– Ciuciubabka

W kolejnym

Zakręcie

W ust kąciku

Uśmiech zbłąkany,

Na spodeczku

Garstka słodkości

– Przetrzymana,

Lekko zeschnięta,

Jak okruszki

Dawnej świetności

Jeszcze tylko

– Lekko spłoszone,

Pożegnanie

I klucza chrobot

W drzwiach

– Odpływa

Wraz z nim

Mieszkanie

I ten stolik

Z kulawą nogą.