PAMIĘĆ ŚCIEŻKI

Wędrujemy

– Tak chyba najprościej

Każdy może określić życie,

Mamy mapy,

Lecz nasze drogi

Często wiodą przez białe plamy

– Dziwne ścieżki

– Dziwne spotkania,

Gdzie kompasem

Zostaje pamięć

Potrafimy

A często chcemy

– Na swej drodze

Nie tracić ducha,

W marszu śpimy

I sny swe śnimy,

Których nasza codzienność

Nie słucha

Czasem

– Wtedy gdy nóg zmęczenie,

Lub gdy myśli spłoszone

W galopie,

Przysiadamy,

Gdzieś na kamieniu,

– Jak na scenie,

I w zamyśleniu

Przybieramy pozę

– Na pokaz

– Nie dotykać,

Nie burzyć spokoju,

Uszanować

Tę chwilkę strachu,

Gdy pojawia się lęk

I niepokój

– Zabłądziłem?

– Skręciłem ze szlaku?