PAMIĘĆ  I  WESTCHNIENIE

Kosmyk – nad czołem,

Odgarnięty dłonią

Zniecierpliwioną

Wiatru figlarnością,

Spojrzenie

Lekko wilgotne,

Spłoszone

Słowem

I nazbyt wczesną

Nową wiosną

A te kwiaty na klombie

– W przepastnym ogrodzie,

Jeszcze w pąkach,

Lub tylko zapowiedzią

Pąka,

A te ptaki

– Czy słyszysz?

Już nie są zimowe

– Debatują,

Śpiewają,

Modlą się do Słońca

Myśl przysiadła

Motylem

– Barwą ponad czołem,

Zaplątała się

– Biedna,

We włosów niesforność,

Goni słowo

Przez wargi

– Ot tak, upuszczone

Jak kropla

Lekko drżąca

Przed ciszą wieczorną

A te drzewa

Wciąż tylko koronką

Brązową

– Prześwitują przez drzewa

Alejki

I ławki,

Te wiewiórki

– Ciekawe,

Zastygły nad Tobą

Jak pluszowe,

Wiosenne,

Beztroskie zabawki.