MALEŃKIE  NIUAN  I  WIOSNA

Maleńkie niuan

Zasnęły jesienią

– Wśród liści złotych,

Wśród kasztanów,

Śnią sny

Jesiennie kolorowe

– Długie,

Po kolor tulipanów

Ta biel nad nimi

Nic nie znaczy,

Ta noc – zbyt wczesna,

Ciemne ranki

– One zasnęły,

Śpią wtulone

W gwiazdek śniegowych

Układanki

One czekają

Pod Księżycem

Na ranek

Z ptasim

– Nowym,

Śpiewem,

Na kwiatów

– Pierwszych,

Nowe  życie,

Na swój prywatny

Nowy Eden

Małe niuan

I tarcza srebrna

– Świt już pokraśniał

– Cień granatu

Blednie powoli

Do błękitu,

Nad pąkiem

Pierwszych

– W śniegu,

Kwiatów.