Z  NOTATNIKA  MYSZY – ślady

Świeży puch

Bieli

Na drzewach,

Na oparciach ławek parkowych

– Pokrył krzewy,

Ścieżki,

Trawniki,

Rojem gwiazdek

Śniegowo zimowych

Śnieg

Jest wszędzie

– Na wargach,

Na wąsach,

Na koniuszkach mysiego futerka,

Na uśpionych

Pod  śniegiem

Kwiatach

I niedbale rzuconych

Papierkach

Śnieg

– Jak płaszcz,

Jak kolor wszechwładny

– Trochę zimny

– No trudno

– Niech będzie,

Za to jakże potrafi błyszczeć

– W świetle słońca,

Iskier

Diamentem

Nie do końca,

Bo już od rana

Rośnie dziwny dysonans

W bieli

– Kropki,

Dołki,

Linie,

Wgłębienia,

Jak śniadania resztki

W pościeli

– Rośnie nagle

– Prawem entropii,

W śnieżnej bieli

Prawdziwy zamęt

– Setki tropów,

Śladów,

Wygnieceń

I o zgrozo

– Wszystkie są

Szare