BIEL

Ta biel

– Ta koronkowa,

Zawsze mnie urzeka

– Sad w mgiełce,

Sen zimowy,

Noc w światłach latarni

– Rój bieli,

Powab bieli,

Gdy pszczoły  śniegowe

Natychmiast przysiadają

– Znów,

Gdy je odgarnąć

– Ta biel

– Gdzieś tam błyśnie

Uczona tyrada,

Jest tylko połączeniem

Barw z ogona tęczy

– Zmieszane,

Zbyt nieśmiałe,

By własny ton nadać,

Mrugają

Iskierkami

Wśród niteczek

Przędzy

Biel,

Mgiełka,

Koroneczka

– Zanurzony w bieli

Pozwalam

By jej cząstki

Siadały na rzęsach,

Na włosach,

Na policzkach

– Gdy chwytam je w dłonie

Wilgotnieją,

Potnieją,

Rojem łez

Na rękach.