ŚNIEG

Śnieg

To czapy bieli na drzewach

– Otulone kołderką gałązki,

Puszki,

Gwiazdki

– Śnieg zimą śpiewa

I rozsiewa

Bieli zalążki

Śnieg

To śmiech wszystkich dzieci

– Od rana,

To zaklęta cisza

Na płotach,

To skrzyp butów

I postać bałwana,

Który pragnie

Choć trochę pozostać

Śnieg

To ranna

– Dość znojna,

Praca,

Gdy go ciągle

Przed nami

Zbyt wiele

I gdy grzęźnie

– W tej bieli,

Łopata

I gdy oddech w powietrzu tężeje

Śnieg

To różne oblicza zimy

– Tej z kwiatami lodu na szybach,

Śnieżnej,

Mroźnej

I diamentowej

W słońca blaskach,

Szepczącej

– Wybacz