ZAISTNIAŁO

Zasmuciło się

Jedno spojrzenie,

Gdy to drugie

Przymknęło oczy,

Gdy wiatr zawisł

Nad zaskoczeniem,

Że już nic go nie może

Zaskoczyć

Zawstydziła się

Krzewu gałązka

– Jakże naga,

Bez kwiatów śniegu,

Policzyła listki

Na ziemi

Pogubione

Przed zimą

– W biegu

Zapachniało mrozem

– Od rana

– Delikatny

Srebrzysty oddech

– Pobielało

I pojaśniało

Od zimowych pszczół

Śniego-miodnych.